Մի մարդ գնում է մի մարդու տուն հյուր, այտ տանտերը շատ խորամանկ մարդ է լինում։ Միշտ դնում է մարդու առաջ, մաքրած դոշաբ, քունջութ, եթե հյուրը դա ուտելու ձև իմանա, գառ է մորթելու, եթե դա չիմանա, պիտի պանիր-հացով յոլա գնա։ …. է պատահում, որ այտ հյուր ․․․․․․ ․․․․ թե ինչպես ուտի։ Այտ ժամանակ տանտիրոջը կանչում են։
Այտ հյուրը, ոչ պակաս խորամանկ մարդ է լինում, կանչում է տանտիրոջ երեխուն, —Բալա, բալա արի ծնգներիս նստի։ Երեխան գալիս նստում է, ասում է։ — Բալա, կեր։ Երեխան այտ ընկույզի միջուկը վերցնում է, թաթախում դոշաբի մեջ, հետո թաթախում քունջութի մեջ։ Որ ուտում է, հյուրն ասում է։ — Բալա, դու գնա խաղա, ․․․․․․։
Ջուլիետա Բաբայան 